Δεν έχει σημασία πόσο χρονών είμαστε όσον αφορά την αγάπη και τον έρωτα…
Σήμερα, που είναι η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, είναι μια ξεχωριστή μέρα ακόμη και για τα παιδιά του δημοτικού!!!
Ναι, κι όμως!!!
Υπάρχει αυτός/η που θα δώσει τη σοκολάτα στον/η αγαπημένο/η, ή αυτός/η που θα χαμογελάσει με νόημα, ή αυτός/η που δε θα κάνει τίποτα, αλλά θα λιώνει…
Όπως και να ‘χει, παρόλο που κάποιοι θα πουν ότι είναι μια εμπορευματοποιημένη γιορτή για μεγάλους με στόχο την κατανάλωση ή κάποιοι θα το δουν σαν ευκαιρία για μια ρομαντική εμπειρία, στο σχολείο, τα παιδιά την περνάνε με το δικό τους αθώο, άδολο τρόπο και τη χρωματίζουν με γέλια…πολλά γέλια!!!
Αυτή την εβδομάδα είχα τη χαρά να γνωρίσω καλύτερα τα παιδιά της τάξης μου, αλλά και κάποιων άλλων τμημάτων, με αφορμή τους αγώνες χάντμπολ στους οποίους συμμετείχε το σχολείο μας.
αγώνες αγοριών
αγώνες κοριτσιών
Οι μαθητές και οι μαθήτριες έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό στους αγώνες αυτούς και τα πήγαν εξαιρετικά!
Εμένα με συνεπήρε η εικόνα αυτών των παιδιών να αγωνίζονται, γιατί μου αποκαλύφθηκαν πτυχές του εαυτού τους που δε θα τις γνώριζα μέσα στην τάξη ή κατά τη διάρκεια του διαλείμματος.
Η αγωνιστικότητα, το πάθος, η αξιοπρέπεια, η αποδοχή της ήττας ή η διαχείριση της νίκης αποκαλύπτουν πολλά για το χαρακτήρα των ανθρώπων. Πόσο μάλλον, αυτών των μικρόσωμων ανθρώπων, που περνάω μαζί τους πολλές ώρες κάθε μέρα και με ενδιαφέρει η εξέλιξη και η ανάπτυξή τους.
Γυρίσαμε στο σχολείο πιο πλούσιοι σε συναισθήματα και γεμάτοι ωραία ενέργεια, μια και η αποστολή μας πέτυχε!
Μπόνους; η προσωπική μου εξερεύνηση στο άδυτο της προσωπικότητας του κάθε παιδιού,παρατηρώντας το σε διαφορετικές όψεις της ζωής του έξω από το εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου.
Έτσι, τα στερεότυπα “καλός/η μαθητής/τρια”, “ζωηρό παιδί”, γκρεμίζονται, για να δώσουν τη θέση τους σε μια παλέτα διαφορετικών εκφάνσεων του προφίλ του κάθε παιδιού!
Γνώρισα λοιπόν, παθιασμένους αθλητές και αθλήτριες, ένθερμους οπαδούς, ομαδικούς παίκτες/τριες, περήφανους προπονητές/τριες, υπομονετικούς συμμαθητές και το χάρηκα πάρα πολύ!!
Μακάρι, το σχολικό πρόγραμμα να έδινε περισσότερες ευκαιρίες, ώστε να βγαίνουμε από τους καθορισμένους ρόλους μας οι δάσκαλοι/ες και οι μαθητές/τριες και να αισθανόμαστε αυτοπραγμάτωση με δραστηριότητες που μας ταιριάζουν, να γνωριζόμαστε καλύτερα και να βρίσκουμε γέφυρες που μας ενώνουν!!!
